- Turkije
In het Turkse parlement is vrijdag de begrotingsmarathon de finaleronde ingegaan. De begrotingsstaat 2022, een suppletiebegroting voor het lopende jaar en de ontwerpbegroting 2023 liggen ter stemming. In de onderhandelingen tot nu toe is duidelijk geworden waar het de regerende coalitie van de islamistische Erdogan-partij AKP en haar ultranationalistische partner MHP om gaat: eindelijk de industrie naar de muur drijven en de bevolking verarmen. De staat wil opnieuw een groot deel van zijn budget investeren in de oorlog in Koerdistan, terwijl de bevolking lijdt onder een zware economische crisis.
Geen interesse in “begrotingsvoorstel van het volk”
De Confederatie van Vakbonden van Overheidspersoneel (KESK) gebruikte het laatste begrotingsdebat om een “begrotingsvoorstel van het volk” in te dienen bij het Turkse parlement. Oorspronkelijk was KESK van plan om de aanbevelingen uit te delen na een bijeenkomst die morgen, zaterdag, in Ankara was gepland. Dit zou onder het motto moeten zijn: “We kunnen de eindjes niet aan elkaar knopen! Verblijfsbudget in plaats van campagnebudget”. Omdat de lokale gouverneur snel het ontmoetingspunt voor de bijeenkomst, het centrale Tandoğan-plein, veranderde en verplaatste naar het herdenkingspark bij de gendarmerie, werd de KESK-bijeenkomst volledig geannuleerd. In plaats daarvan mobiliseerde de overkoepelende organisatie zich voor een openbare verklaring voor het parlement. Dit was ook bedoeld om te protesteren tegen officiële inmenging in de demonstratieplannen.
Persverklaringen voor het Parlement verboden
Leden van de elf vakbonden verenigd onder de paraplu van KESK kwamen uit verschillende steden, maar niemand haalde het Parlement. De politie had de Çankaya-ingang van de Nationale Vergadering afgezet met een grote inzet van veiligheidstroepen en de menigte herhaaldelijk met geweld van het terrein geduwd. Journalisten observeerden meermaals gewelddadige politieagenten, van wie sommigen ook gewelddadig werden aangevallen. Alleen de voorzitters van de KESK-vakbonden, waaronder onderwijsvakbond Eğitim Sen, mochten na intensief overleg tussen de aanwezige parlementsleden en de bedrijfsvoering een verklaring afleggen nabij het parlement. De gewone vakbondsleden trokken zich vervolgens onder het roepen van leuzen terug in het hoofdkwartier van KESK. Ook hier werd de politie gewelddadig. Mehmet Bozgeyik, medevoorzitter van KESK, had scherpe kritiek op het optreden van de autoriteiten.
Slechts het topje van de ijsberg
Ook meer dan zes jaar na de vermeende staatsgreep in Turkije verkeert het land nog steeds in de noodtoestand, vooral in Ankara. “We zijn getuige van massale aanvallen op vakbonden en mensenrechten en hun vertegenwoordigers. Het incident van vandaag toont slechts het topje van de ijsberg.” Volgens Bozgeyik worden de vakbonden geconfronteerd met een antidemocratische mentaliteit die niet alleen hun plicht om de mensenrechten en dus de vakbondsrechten te beschermen, weigert. Integendeel: deze mentaliteit ondermijnt systematisch het recht op vrijheid van vergadering en vereniging en gebruikt op haar beurt antiterreurwetten onder het mom van het waarborgen van de openbare veiligheid om gewelddadig optreden tegen protesten en stakingen te legitimeren en burgerlijke bewegingsruimte van de samenleving en om vakbonden tot politieke vijanden te verklaren buiten het perspectief van de regering. “We hebben het over een mentaliteit van ondercuratelestelling, een curatorregime, dat onlangs tot uiting kwam in de veroordeling van de burgemeester van Istanboel, Ekrem Imamoglu.”
Moedige maatregelen en tegenrecepten tegen antidemocratische mentaliteit
Zonder moedige maatregelen en tegenmaatregelen tegen de “antidemocratische mentaliteit” die in Ankara heerst, ziet Turkije een nog sombere toekomst tegemoet, waarschuwde Bozgeyik. “De rijken – een kleine, gelukkige minderheid die in hun levensonderhoud voorzien door arbeiders en de middelen van de hele bevolking uit te buiten – worden rijker, en de overige 99 procent – arbeiders, bedienden, handwerkslieden, boeren en gepensioneerden – worden steeds rijker armer. We brengen elke nieuwe dag door met prijsstijgingen en inflatie. De uitdagingen waarmee we worden geconfronteerd met de hogere kosten van levensonderhoud en constante lonen kunnen niet worden aangegaan. Onze lonen smelten als ijs voor de zon en de begrotingsdebatten wijzen de weg: meer honger, meer armoede. Dat accepteren we niet. We zullen strijden voor een ‘budget voor iedereen’, voor een budget ten gunste van het volk en het werk.”