- Noord-Koerdistan
Het Vredesmoeder Initiatief, opgericht in Koerdistan in 1999, werkt aan een democratische oplossing voor de Koerdische kwestie. De meeste leden van het initiatief zijn moeders van wie de kinderen zijn omgekomen in de bevrijdingsstrijd of in de gevangenis zitten. Met hun inzet voor een waardige vrede hebben de vrouwen sindsdien talloze acties gevoerd en talloze mensen bereikt via hun politieke initiatief op alle niveaus.
“Als moeder brandt mijn hart”
Ter gelegenheid van de Werelddag van de Vrede op 1 september roepen vredesmoeders Naife Yiğit en Meryem Soylu uit Amed (Tr. Diyarbakır) op tot protest. Naife Yiğit, die al twintig jaar actief is in het Vredesmoedersverzet, vertelde Mezopotamya Nieuwsagentschap (MA) over haar motivatie voor haar betrokkenheid: “Als moeder brandde mijn hart en ik voelde dat ik in actie moest komen. Dus begon ik samen met andere moeders actie te voeren. We hebben altijd te maken gehad met vervolging, marteling en onrecht. De Koerdische kinderen, onze zonen en dochters, worden altijd blootgesteld aan onderdrukking en onrecht. Het zijn de kinderen van ons moeders die al jaren vermoord, gemarteld en gearresteerd worden. Net als mijn medestrijders beschouw ik dit werk als mijn roeping.”
“We hebben deze oorlog nooit gewild”
Yiğit legde uit dat ze een brug proberen te slaan tussen de strijdende partijen en zei: “De moeders hebben de oorlog nooit gewild. Zij hebben het meest geleden en de meeste tranen gelaten in deze oorlog. Daarom willen wij moeders geen oorlog. Maar de staat heeft tot nu toe niet gereageerd op onze oproepen voor vrede. De staat heeft nooit naar ons geluisterd. De staat beweert dat er geen oorlog is en dat er geen problemen zijn in dit land. Maar als er geen oorlog en geen problemen zijn, wat maken we dan mee? Als alles zo geweldig was in dit land, zouden er geen mensen sterven en zou niemand gewond raken. Waarom sterven de zonen en dochters van deze moeders? We roepen om vrede, maar toch worden de lijken van onze kinderen, het kostbaarste in deze wereld, in pakketjes bij ons afgeleverd. We hebben gezien hoe een vader het lichaam van zijn zoon overhandigd kreeg in een zak. Onze hele strijd is erop gericht om dit soort dingen te voorkomen. Totdat er vrede komt, zullen we ons blijven verzetten, zodat geen moederhart meer hoeft te branden.”
“Wat is er mooier dan het stoppen van het bloedvergieten?”
Meryem Soylu werd veroordeeld tot in totaal negen en een half jaar gevangenisstraf voor haar strijd voor vrede. Sinds haar vrijlating uit de gevangenis zet ze haar strijd voort. Soylu is ook actief in MEBYA-DER, een solidariteitsvereniging voor mensen die dierbaren hebben verloren in de Koerdische bevrijdingsstrijd. Ze zei: “We streven naar een eervolle vrede en gerechtigheid, maar degenen die zich tegen ons verzetten kennen gerechtigheid noch vrede. We willen dat het bloedvergieten stopt, we willen niet dat jonge mensen blijven sterven, wie ze ook zijn. Zolang we leven, zullen we vechten voor gelijkheid, gerechtigheid en vrede. Is er iets beters dan dit bloedvergieten en het sterven te stoppen?”
“We vergeten niet, toch eisen we vrede”
“Het probleem kan niet worden opgelost door oorlog. Geen enkele aanval kan onze wil breken. Zij zijn gedwongen om vrede te sluiten, net zoals wij”, zei Soylu, die eraan herinnerde: “Een tijd lang hebben ze geprobeerd om dit volk te intimideren met Contra’s en Hezbollah. Het Koerdische volk heeft nooit gebogen, het heeft nooit aanvaard om zo te leven. De Koerdische jeugd wordt gedood met drones en chemische wapens. De natuur en de bossen worden ook vernietigd. Ik ben sinds 1985 betrokken bij deze strijd en we zijn altijd het slachtoffer geweest van arrestaties, opsluitingen, onderdrukking en vervolging. We kunnen niet eens de stoffelijke resten van onze vermoorde kinderen bewaren. Wat kunnen ze ons nog meer aandoen? Ondanks al deze wreedheden blijven we ons inzetten voor vrede. We willen niet plunderen en afslachten zoals de staat. Wat we hebben meegemaakt, kunnen we niet vergeten. We vergeten het niet, maar ondanks onze pijn blijven we oproepen tot vrede.”
“Isolatie moet doorbroken worden voor vrede”
Meryem Soylu sloot af met een opmerking over de situatie op gevangeniseiland Imrali: “Het isolement moet zo snel mogelijk worden opgeheven en de gesprekken met Abdullah Öcalan moeten worden hervat. Vrede is onmogelijk zonder gesprekken met hem. Het Koerdische volk zal deze wil nooit opgeven. Het Koerdische volk moet voor zichzelf opkomen, het moet opkomen voor de strijd. Het moet vrede eisen op de pleinen. Een rechtvaardige vrede is noodzakelijk voor de hele wereld. Vrede moet overal in de wereld bereikt worden.”