Cemil Bayik heeft zich als medevoorzitter van de Uitvoerende Raad van de KCK (Gemeenschap van de Samenlevingen van Koerdistan) uitgesproken over de recente politieke ontwikkelingen in een speciale uitzending op Stêrk TV. We documenteren hier een kort fragment waarin het gaat over de aanvallen van Turkije op Rojava en de ogenschijnlijke steun van de regering van Erdoğan voor Palestina.
Op 1 oktober voerden twee strijders van de PKK, Rojhat Zîlan en Erdal Şahin, een aanslag uit in Ankara en schokten het land. De Turkse staat gebruikte dit als voorwendsel om Rojava [Noord-Syrië] aan te vallen. Wat heeft de actie in Ankara te maken met de aanvallen op Rojava?
Allereerst wil ik mijn waardering uitspreken voor kameraad Rojhat en Erdal. Deze vrienden hebben een historische taak vervuld voor het Koerdische volk en de mensheid. Ze hebben een grote opoffering gebracht door moedig de confrontatie met de vijand aan te gaan. Hun actie was gericht tegen het ministerie van Binnenlandse Zaken, vanwaaruit de genocide op de Koerden wordt gecoördineerd. De vijand probeert het Koerdische volk uit te roeien, en onze kameraden hebben met hun actie een boodschap overgebracht. Die boodschap was in wezen: “Jullie willen het Koerdische volk elimineren, maar dat accepteren we niet. Degenen die ons willen elimineren, moeten weten dat we hen als eerste zullen elimineren.” Met deze actie hebben de vrienden het ware gezicht van de Turkse staat laten zien. De staat beweert voortdurend: “We hebben de PKK vernietigd. De PKK bestaat niet meer, ze kan niets meer doen, we hebben vrede in Turkije verzekerd, we doden elke dag veel guerrillastrijders.” Deze vuile propaganda werd ontmaskerd.
Ondanks dat er zo’n grote oorlog woedt, wordt deze door de AKP/MHP-regering ontkend. Ze probeert zelfs nog steeds het bestaan van de Koerdische kwestie te ontkennen. Ze wil de lopende oorlog verbergen en de gesneuvelde soldaten voor de samenleving verbergen. Ze beweert altijd dat de PKK is beëindigd, maar deze actie heeft aangetoond dat dat een leugen is. De vijand was geschokt omdat de actie de volledige realiteit van de Turkse staat onthulde, omdat ze zijn propaganda ondermijnde, omdat ze de realiteit van deze intense oorlog midden in zijn land bracht. Daarom wisten ze niet wat ze moesten doen. Ze wilden het effect van deze actie breken met tegenaanvallen.
In werkelijkheid was het al hun bedoeling om een nieuwe aanval op Rojava (Autonome Regio Noord- en Oost-Syrië) te lanceren. Erdoğan zei hierover openlijk: “We hebben een beslissing genomen en wachten op het juiste moment.” Ze hebben Rojava aangevallen onder het voorwendsel van de aanslag in Ankara. Ze zeiden: “De aanvallers kwamen uit Rojava. Rojava is gevaarlijk voor ons, dus zullen we wraak nemen.” Op deze manier voerden ze de beslissing uit die ze al eerder hadden genomen. Zowel zij als de hele wereld weten dat deze vrienden niet uit Rojava kwamen. Maar de Turkse staat heeft Rojava aangevallen omdat hij een vijand is van alles wat Koerdisch is. Voordat ze aanvielen, verklaarden ze dat elektriciteitscentrales, fabrieken, de hele infrastructuur hun doelwit is, hun leger en inlichtingendienst zullen alles aanvallen. Ze dreigden dat alle derde partijen zich moesten terugtrekken en dat niemand hen in de weg mocht staan. Ze beweerden: “Wie zich tegen ons verzet, zullen we ook aanvallen.”
Het feit is dat Turkije op zichzelf niet de macht heeft om deze brute aanvallen op Rojava uit te voeren. Het was de beslissing van de NAVO en de VS om al deze plaatsen aan te vallen, omdat Turkije een NAVO-lidstaat is. Als de NAVO geen toestemming had gegeven, had Turkije deze aanvallen op Rojava niet kunnen uitvoeren en mensen kunnen doden. Als ze de aanvalsbeslissingen van de Turkse staat niet hadden goedgekeurd, zouden ze zich daartegen hebben verzet. De Turkse staat houdt zich niet aan wetten of oorlogsmoraal. Hij doet waar hij zin in heeft. Omdat hij de Koerden wil vernietigen, bombardeert hij overal. Hij vernietigt leefgebieden, elektriciteitscentrales, waterreservoirs, graanopslagplaatsen, olieraffinaderijen, ziekenhuizen, fabrieken. Hoe kunnen mensen daar leven als alles wordt vernietigd? De aanvallen zijn immoreel en grote oorlogsmisdaden. Degenen die dit toestaan, werken samen met de Turkse staat.
Terwijl Erdoğan deze aanvallen op Rojava uitvoert, beweert hij aan de andere kant Gaza te verdedigen. Hoe beoordeelt u deze situatie?
Erdoğan, de regering en de oppositie in Turkije gedragen zich huichelachtig. Ze denken dat ze slim zijn en denken dat ze hun handelen voor ieders ogen kunnen verbergen zonder dat iemand het zou begrijpen. Ze beweren Gaza en Palestina te verdedigen, maar iemand die de genocide op de Koerden als basis van zijn beleid neemt, kan nooit een vriend van het Palestijnse volk zijn.
In het Midden-Oosten zijn er twee fundamentele problemen. Het ene is de kwestie van Palestina en het andere is de Koerdische kwestie. Zolang deze twee problemen niet zijn opgelost, zal er oorlog en bloedvergieten zijn, en zal er geen ruimte zijn voor vrijheid en democratie in het Midden-Oosten. Wanneer deze twee problemen zijn opgelost, zal er vrede heersen in het Midden-Oosten, zal er verandering plaatsvinden, zullen democratie en vrijheid zich ontwikkelen. De hegemoniale machten willen nooit dat deze problemen worden opgelost, want ze hebben hun systeem daarop gebouwd. Het systeem van de kapitalistische moderniteit wil nooit dat problemen worden opgelost. Daarom creëren ze in plaats daarvan altijd nieuwe problemen.
“Ons volk, het Palestijnse volk en de mensen in de regio moeten deze situatie goed begrijpen. We willen een Koerdisch-Arabisch bondgenootschap opbouwen. Het zijn deze volkeren in het Midden-Oosten die uiteen worden gescheurd, die voor grote problemen staan, die onrecht ondergaan en voortdurend oorlog en genocide meemaken. Net zoals degenen die deze problemen veroorzaken samen zijn, moeten het Koerdische en het Palestijnse volk er samen tegenin gaan. Daarom spreken we van een Koerdisch-Arabisch bondgenootschap. De Arabieren zijn verdeeld over 22 staten en de Koerden zijn verdeeld in vier delen. Daarom moeten het Koerdische en het Arabische volk hun alliantie uitbreiden. Als een dergelijke alliantie tot stand komt, kan dit een grote stap naar bevrijding zijn.
Het probleem van het Palestijnse volk is niet pas vandaag ontstaan. Het is een sociale en historische kwestie. Daarom heeft onze beweging in haar beginjaren het Palestijnse volk en hun strijd als basis genomen. Ze vond deze strijd juist, nam eraan deel en betaalde daarvoor de prijs. Een van de redenen voor het internationale complot tegen onze beweging is de relatie die we hebben opgebouwd met de Palestijnen en Arabieren. Dat was vanaf de oprichting van onze beweging een centraal punt. We hebben ons aangesloten bij hun strijd.
Ik wil echter op dit punt enkele zaken aanroeren. De methoden van Hamas zijn niet juist en moeten worden bekritiseerd. Maar dat rechtvaardigt niet het gebruik van de verkeerde methoden van Hamas als voorwendsel voor aanvallen op het Palestijnse volk. Hoe verkeerd de methoden van Hamas ook zijn, zo verkeerd zijn ook de aanvallen op het Palestijnse volk. Op deze manier wordt de situatie nooit opgelost, maar eerder verergerd. Het zal nieuwe problemen in de regio veroorzaken. Dat is zeer gevaarlijk. Daarom zouden het Palestijnse en het Joodse volk moeten overwegen hoe ze als broeders kunnen leven. Ze zouden niet moeten vasthouden aan een nationale staat, want de nationale staat zal hun problemen nooit oplossen. Integendeel, het verslechtert de problemen van dag tot dag. Sommige mensen zeggen dat de oplossing voor Palestina een nationale staat is. Dat is niet waar. Zelfs degenen die in de regio een nationale staat hebben, hebben problemen en worden uit hun land verdreven. Dus dat is niet de oplossing.
De oplossing ligt in het paradigma van Rêber Apo [Abdullah Öcalan]. De ontwikkeling van een ‘democratische natie’ is de oplossing en zou als basis moeten dienen. Dan kunnen ze hun problemen oplossen. Het meest recente voorbeeld dat de nationale staat geen oplossing is, is de Armeens-Azerbeidzjaanse oorlog. Ze hebben beide een staat, maar er zijn grote oorlogen en zelfs genocide in hun gebieden. Dat is dus geen oplossing. De oplossing is de filosofie van Rêber Apo, het paradigma dat hij heeft ontwikkeld voor de mensheid. Iedereen zou het als basis moeten nemen. Dat is de enige manier om de problemen op te lossen.”