- Noord-Koerdistan
Sinds de stichting van Turkije wordt het land geregeerd volgens een monistisch paradigma dat alleen een Turks-Soennitische identiteit toestaat. Deze vorm van heerschappij werd in de Ottomaanse tijd geïmplementeerd door de genocide op de Armeniërs, de moord op en verdrijving van de Griekse bevolking en uiteindelijk door een massaal anti-Koerdisch beleid van uitroeiing en assimilatie sinds de oprichting van de republiek. Taalverboden, ontzegging van onderwijs in de moedertaal – d.w.z. culturele uitwissing – zijn de keerzijde van systematische massamoorden zoals in Zîlan, Dersim en Roboski. In de afgelopen jaren is het Turkse taalbeleid gestaag aangescherpt en heeft geleid tot de uitsluiting van Koerdisch sprekende mensen op veel gebieden, waaronder de gezondheidszorg.
In een interview met ANF Nieuwsagentschap beschreef de medevoorzitter van het kantoor van de onderwijsvakbond Eğitim-Sen in Amed (Diyarbakır) de huidige ontwikkelingen en hun gevolgen.
Saliha Zorlu verwees naar de geschiedenis van het assimilatiebeleid en zei: “Met de uitgebreide implementatie van het beleid van ontkenning en assimilatie, bereikte de Koerdische kwestie een niveau waarop het niet langer enkel een probleem is binnen Turkije, maar een probleem is geworden dat iedereen raakt in verschillende delen van het Midden-Oosten. Vooral na de militaire staatsgreep van 12 september 1980, toen zowel het neoliberale beleid werd voortgezet als een massaal veiligheidsbeleid werd gevoerd, werd de productie in de Koerdische regio, in Koerdistan, volledig lamgelegd en werd massale onderdrukking uitgevoerd tegen het Koerdische volk. En vandaag, ondanks al deze onderdrukking, eisen de Koerden een democratische oplossing gebaseerd op dialoog. Een dialoog waarin alle segmenten vertegenwoordigd zijn, waarin alle problemen besproken worden, is essentieel en een proces dat versneld moet worden.”
Een beleid van systematische identiteitsvernietiging
Zorlu vervolgt: “Dit is een van de meest beslissende en gewelddadige aspecten van de speciale oorlogspolitiek: het verbod op de moedertaal in alle gebieden, het ontzeggen van het gebruik ervan in openbare diensten. Het negeren van de identiteit, de taal, de cultuur betekent het volledig negeren van het bestaan van een volk. Er wordt een beleid gevoerd met als doel de identiteit van het volk op te heffen. Ook al wordt de taal in sommige gebieden al gebruikt, echte legitimiteit ontstaat pas als de taal de taal van het onderwijs wordt. De moedertaal moet als onderwijstaal in het curriculum worden opgenomen. Niet als keuzevak. We hebben het over een taal die door bijna zeven miljoen mensen in het land wordt gesproken. Er wordt geprobeerd om het Koerdisch, de oudste van de Indo-Europese talen, te liquideren. Je probeert een volk zijn taal te laten vergeten. Sommige dialecten in het bijzonder worden met uitsterven bedreigd en het Koerdische volk vecht om ze in leven te houden.”
De regering moet de nodige stappen ondernemen
Zorlu voegde eraan toe: “Om volkeren met hun eigen taal en identiteit te laten leven, moet eerst de Koerdische kwestie worden opgelost. De voorwaarden voor onderwijs in de moedertaal moeten gecreëerd worden. Voor Eğitim-Sen is dit een onmisbare lijn in ons programma, ons statuut en onze strijd. Onderwijs, gezondheidszorg en openbare diensten in de moedertaal zijn fundamentele rechten van een volk. De nodige stappen moeten ondernomen worden om de Koerdische kwestie op te lossen. Het is noodzakelijk om een productieve en duurzame dialoog te verzekeren, de weg vrij te maken voor onderwijs in de moedertaal, alle identiteitsrechten toe te kennen, de belemmeringen voor productie weg te werken, democratische politiek te garanderen en een vreedzaam leven op te bouwen. Het is duidelijk naar wie we hiervoor moeten verwijzen. De regering moet de nodige stappen ondernemen.”